back
  NIET NOG MEER, MEER NIET NOG, NOG MEER NIET (fragment)

'...U bent ongetwijfeld bekend met het waarnemingspsychologische fenomeen dat we in 1 afbeelding weliswaar verschillende voorstellingen kunnen zien, maar nooit tegelijkertijd. We kunnen wel wisselen tussen de beelden, als het ware kiezen wat je wilt zien, zodra je de truc door hebt. Nu eens is het de eend, dan weer de haas.
Dat gaat dus niet bij de beelden van Bosch. Eenmaal gezien, is het bijna onmogelijk het anders te zien. De factor tijd is hier belangrijk. Het werk doet zich weliswaar in 1x aan je voor, maar die ontwikkeling in het kijken van het steeds meer ontdekken, steeds meer opdoemen en het achterlaten van de eerste indruk, is gericht op de toekomst, op dat wat komen gaat. En dus zou je kunnen spreken van een filmische blik. Blijven kijken is nieuwe dingen zien, maar vooral, niet meer kunnen zien wat er op het eerste ogenblik was. Voor dat wat was ben je overgeleverd aan de herinnering. Er is zo gezegd in deze film geen flash-back, laat staan een rewind knop. Kijken naar een werk van Wim Bosch is daarmee ook het constante afrekenen met het onschuldige oog, een proces van ontmanteling van het oorspronkelijk beeld.
De mythe gaat hier dus niet op: deze kunstenaar leert ons niet anders of beter kijken, maar drukt wel ons voortdurend met onze neus op het feit dat we het zo slecht kunnen. Het werk confronteert ons met ons onvermogen: ons onvermogen om onze oorspronkelijke ervaring vast te houden, ons onvermogen om te herinneren of – mocht het toch lukken – om te vertrouwen op die herinneringen…'

Margo Slomp, fragment lezing Gasunie 19 september 2010